အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းဥပေဒ (Arbitration Law)

ျပည္တြင္းစီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဆိုင္ရာ အျငင္းပြားမႈမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဆိုင္ရာ အျငင္းပြားတို႔ကို မွ်တစြာႏွင့္ထိေရာက္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္၊ အျငင္းပြားမႈမ်ားကို အႏုညာတနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ႏိုင္ငံျခားအႏုညာတ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ႏွင့္ အတည္ျပဳေဆာင္ရြက္ရန္၊ အျငင္းပြားမႈ ျပႆနာမ်ားကို အႏုညာတနည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းကို အားေပးရန္ အတြက္ အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းဥပေဒကို ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ တြင္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဥပေဒအမွတ္ ၅ ျဖင့္ ျပဌာန္းခဲ့ပါသည္။

အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းဥပေဒ ပုဒ္မ ၂ (က) တြင္
ပုဒ္မခြဲ (ခ) ကို အေထာက္အထားျပဳ၍ အႏုညာတသေဘာတူညီခ်က္တစ္ရပ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ျပဳလုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အျခားႏိုင္ငံတြင္ ျပဳလုပ္သည္ျဖစ္ေစ အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းကို တရားဝင္ေဆာင္ရြက္သည့္ေနရာသည္ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ျဖစ္သည့္အခါ ဤဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေစရမည္။

(ခ) အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္သည့္ေနရာသည္ ႏိုင္ငံေတာ္မွအပ အျခားႏိုင္ငံတစ္ခုခုတြင္ ျဖစ္ပါက သို႔မဟုတ္ အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္သည့္ေနရာကို သတ္မွတ္ထားျခင္း သို႔မဟုတ္ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္းမရွိပါက ပုဒ္မ ၁၀၊ ၁၁၊ ၃၀၊ ၃၁ ႏွင့္ အခန္း (၁၀) တုိ႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေစရမည္။

(ဂ) ႏိုင္ငံေတာ္၏ တည္ဆဲအျခားဥပေဒ တစ္ရပ္ရပ္တြင္ အျငင္းပြားမႈမ်ားကို အႏုညာတနည္းျဖင့္ စီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းမျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ကန္႔သတ္ထားပါက ဤဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားသည္ အဆုိပါ ဥပေဒအေပၚ သက္ေရာက္မႈမရွိေစရ။

အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းဥပေဒ ပုဒ္မ ၃ (ခ) တြင္

အႏုညာတသေဘာတူညီခ်က္ ဆိုသည္မွာ ပဋိညာဥ္အရျဖစ္ေစ၊ ပဋိညာဥ္အရ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဥပေဒႏွင့္ညီညြတ္ေသာ ဆက္စပ္မႈမ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေပၚေပါက္ေသာ သို႔မဟုတ္ ေပၚေပါက္လာႏိုင္ေသာ အျငင္းပြားမႈ အားလံုးကိုျဖစ္ေစ၊ အခ်ိဳ႕ကိုျဖစ္ေစ အႏုညာတ စီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းခံယူရန္ အျငင္းပြားသူမ်ားက စာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ သေဘာတူညီခ်က္ကိုဆိုသည္။

အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းဥပေဒ ပုဒ္မ ၃ (ဂ) တြင္

အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္း ဆိုသည္မွာ အျငင္းပြားမႈကို ခံုသမာဓိတစ္ဦးတည္းျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ခံုသာဓိအဖြဲ႔ျဖင့္ျဖစ္ေစ အႏုညာတစီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖင့္ စီရင္ဆံုးျဖတ္ျခင္းကို ဆိုသည္။

 

Read More

လူ႔အခြင့္အေရး (Human Rights)

ျမန္မာနိုင္ငံ အမ်ိဳးသား လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ ဥပေဒကုိ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဥပေဒ အမွတ္ ၂၁ ျဖင့္ ျပဌာန္းခဲ့ပါသည္။

ျမန္မာနိုင္ငံ အမ်ိဳးသား လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၂ (ဂ) ၌

    လူ႔အခြင့္အေရးဆိုရာတြင္ ေအာက္ပါတို႔ပါဝင္သည္-

(၁)    ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပါ နိုင္ငံသားမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ား၊

(၂)    ကုလသမဂၢက ထုတ္ျပန္ေၾကညာေသာ ကမၻာ့လူ႔အခြင့္အေရး  ေၾကညာစာတမ္းပါ လူ႔အခြင့္ အေရးမ်ား၊

(၃)    နိုင္ငံေတာ္ကလိုက္နာရန္ရွိေသာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရး စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္ပါရွိသည့္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား၊

 
လူ႔အခြင့္အေရး၏ ဝိေသသလကၡဏာမ်ား

လူ႔အခြင့္အေရးသည္ လူသားအားလုံးႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။  ( Human rights are universal)

လူအခြင့္အေရးသည္ လူတိုင္းအတြက္ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရး ျဖစ္သည္။    ( Human rights are inherent)

လူ႔အခြင့္အေရးကို ဖယ္ရွားႏႈတ္ပယ္၍မရပါ။ ( Human rights are inalienable)

လူ႔အခြင့္အေရးကို ခြဲျခမ္း၍မရပါ။  ( Human rights are indivisible)

လူ႔အခြင့္အေရးသည္ အျပန္အလွန္အမွီသဟဲျပဳေနၾကသည္။ (Human rights are interdependent and interrelated )


ကမၻာ့လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္း (အႏွစ္ခ်ဳပ္)

အပိုဒ္ (၁)     လူတိုင္း ေမြးကတည္းက တူညီေသာ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အခြင့္အေရးရွိသည္။ တစ္ဦးကို တစ္ဦးညီရင္းအစ္ကို စိတ္ဓာတ္က်င့္သုံးသင့္သည္။

အပိုဒ္ (၂)      လူတိုင္း လူမ်ိဳး၊ အသားအေရာင္၊ က်ား မ၊ ဘာသာစကား၊ ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာ၊ နိုင္ငံေရး၊ ပစၥည္းဂုဏ္၊ မ်ိဳးရိုးဂုဏ္စသည္တို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ခြဲျခားမႈမ်ိဳး မျပဳလုပ္ရ။   
       
အပိုဒ္ (၃)     လူတိုင္း အသက္ရွင္သန္ခြင့္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ လုံျခဳံမႈရခြင့္ ရွိသည္။

အပိုဒ္ (၄)    မည္သူ႔ကိုမၽွ ေကၽြးကၽြန္အျဖစ္ သို႔မဟုတ္ အေစအပါးအျဖစ္ မျပဳရ။

အပိုဒ္ (၅)    မည္သူ႔ကိုမၽွ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္း၊ ရက္စက္စြာျပဳမႈ ဆက္ဆံျခင္း သို႔မဟုတ္ အျပစ္ဒဏ္ ေပးျခင္းမျပဳရ။

အပိုဒ္ (၆)    လူတိုင္း တရားဥပေဒေရွ႕ေမွာက္တြင္ လူသားဆန္ဆန္ ဆက္ဆံခံခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၇)    လူတိုင္း ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္တြင္ တန္းတူျဖစ္သည္။

အပိုဒ္(၈)    လူတိုင္း ဥပေဒအရ ခံစားခြင့္ရွိသည့္ မူလအခြင့္အေရးမ်ား ေဖာက္ဖ်က္ခံရလၽွင္ ဥပေဒ၏ အကူအညီ ရယူခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၉)    မည္သူ႔ကိုမၽွ မတရားဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ျခင္းမျပဳရ။

အပိုဒ္(၁၀)    လြတ္လပ္၍ ဘက္လိုက္မႈမရွိေသာ တရား႐ုံးတစ္ရပ္က အမ်ားျပည္သူ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ တရားမၽွတစြာ ၾကားနားစစ္ေဆးျခင္းကို အညီအမၽွ ရခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၁၁)     ျပစ္မႈတစ္ရပ္ျဖင့္ စြပ္စြဲခံရေသာ လူတိုင္း အျပစ္ရွိသည္ဟု တရား႐ုံးက ထင္ရွားစီရင္မႈ မခံရ မခ်င္း အျပစ္မရွိသူဟု မွတ္ယူခံထိုက္သည္။

အပိုဒ္(၁၂)    လူတိုင္း မိမိ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာအား ထိပါးပုတ္ခတ္လာပါက ဥပေဒအရ အကာအကြယ္ ရပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၁၃)    လူတိုင္း မိမိတိုင္းျပည္အတြင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာေရႊ႕ေျပာင္းခြင့္ႏွင့္ ေနထိုင္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၁၄)    လူတိုင္းသည္ မတရားႏွိပ္စက္မႈမွ လြတ္ကင္းရန္ အျခားနိုင္ငံမ်ား၌ ခိုလွုံခြင့္ ေတာင္းခံနိုင္သည္။

အပိုဒ္(၁၅)     လူတိုင္း နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံ၏ နိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၁၆)    အရြယ္ေရာက္ၿပီးေသာ သတို႔သားႏွင့္ သတို႔သမီး ႏွစ္ဦးဆႏၵႏွင့္အညီ ထိမ္းျမား လက္ထပ္နိုင္သည္။ အိမ္ရာထူေထာင္နိုင္သည္။

အပိုဒ္(၁၇)    လူတိုင္း ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းဥစၥာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိသည္။ မတရားသိမ္းယူျခင္း မခံထိုက္ေစရ။

အပိုဒ္(၁၈)    လူတိုင္း မိမိႏွစ္သက္ရာ ဘာသာတရားကို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိသည္။ မိမိဆႏၵႏွင့္ အညီ အျခားဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းနိုင္သည္။

အပိုဒ္(၁၉)    လူတိုင္း လြတ္လပ္စြာ ထင္ျမင္ယူဆခြင့္၊ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ရွိသည္။ သတင္း အခ်က္အလက္ မ်ားကိုလည္း ရယူခြင့္၊ ျဖန႔္ခ်ိခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၂၀)    လူတိုင္းၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စုေဝးခြင့္၊ အသင္းအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၂၁)    လူတိုင္း တန္းတူညီမၽွ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈ အာဏာသည္ ျပည္သူ ျပည္သားတို႔၏ ဆႏၵအေပၚ အေျခခံရမည္။

အပိုဒ္(၂၂)    လူတိုင္း လူမႈဘဝလုံျခဳံေရး ခံစားခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၂၃)     လူတိုင္း အလုပ္လုပ္ခြင့္ရွိသည္။ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ျခင္းမွ အကာအကြယ္ ရပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား၌ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၂၄)    အလုပ္လုပ္သူတိုင္း အလုပ္အားလပ္ရက္ႏွင့္ အနားယူခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၂၅)    လူတိုင္း လုံေလာက္သည့္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ရပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ဘဝလုံျခဳံမႈ ရပိုင္ခြင့္ ရွိသည္။ လူမႈကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ ခံစားခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၂၆)    လူတိုင္း ပညာသင္ယူခြင့္ရွိသည္။ အနည္းဆုံးမူလတန္းႏွင့္ အေျခခံပညာအဆင့္တို႔တြင္ အခမဲ့ ျဖစ္ရမည္။ မူလတန္းပညာသည္ မသင္မေနရ ျဖစ္ရမည္။

အပိုဒ္(၂၇)    လူတိုင္း လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ယဥ္ေက်းမႈဘဝ၌ လြတ္လပ္စြာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိသည္။ အႏုပညာႏွင့္ သိပၸံပညာတိုးတက္မႈ အက်ိဳးရလဒ္မ်ားကို မၽွေဝခံစားခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၂၈)    လူတိုင္း ဤစာတမ္းပါ အခြင့္အေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို အျပည့္အဝခံစားနိုင္ရန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ခံစားခြင့္ရွိသည္။

အပိုဒ္(၂၉)    မိမိအခြင့္အေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို က်င့္သုံးရာတြင္ အျခားသူမ်ား၏ အခြင့္ အေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားရမည္။

အပိုဒ္(၃၀)    ဤေၾကညာစာတမ္းပါ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း မည္သူမၽွ မျပဳလုပ္ရ။
 

ျမန္မာနိုင္ငံ အမ်ိဳးသား လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ ဥပေဒ 

ပုဒ္မ ၂၈ တြင္ လူ႔အခြင့္အေရးေဖာက္ဖ်က္မႈမ်ား က်ယ္ျပန္႔စြာ ျဖစ္ပြားေနသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေဖာက္ဖ်က္မႈသည္ စနစ္တစ္ရပ္အျဖစ္ ဦးတည္ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း သိရွိပါက ေကာ္မရွင္သည္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳ၍ စံုစမ္းစစ္ေဆးျခင္းကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္။

ပုဒ္မ ၂၉ တြင္ ေကာ္မရွင္သည္ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈတစ္ရပ္ျပဳလုပ္ရာတြင္ သဘာဝတရားမ်ွတမႈ သေဘာတရားႏွင့္အညီ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရမည္။ ထို႔ျပင္ တရားမက်င့္ထံုး၊ ရာဇဝတ္က်င့္ထံုးႏွင့္ သက္ေသခံအက္ဥပေဒတို႔ပါ သက္ဆိုင္သည့္ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကို ဆီေလ်ာ္သလို က်င့္သံုးေဆာင္ရြက္ ႏိုင္သည္။

ပုဒ္မ ၃၀ တြင္ လူ႔အခြင့္အေရးေဖာက္ဖ်က္မႈရွိသည္ဟု စြပ္စြဲခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးသည္ မိမိကိုယ္တိုင္အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားသူတစ္ဦး တစ္ေယာက္အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တူညီေသာလူတစ္စုကို ကိုယ္စားျပဳ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တိုင္တန္းလိုသည့္ အေၾကာင္းအရင္း ေဖာ္ျပၿပီး ေကာ္မရွင္သုိ႔ တုိင္ၾကားႏိုင္သည္။

ပုဒ္မ ၃၇ တြင္ ေကာ္မရွင္သည္ ေအာက္ပါအေၾကာင္းတစ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ ၿငိစႊန္းေသာ တိုင္တန္းခ်က္ကို စံုစမ္း စစ္ေဆးျခင္း မျပဳလုပ္ရ-
    (က)    တရားရံုး တစ္ခုခု၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ စစ္ေဆး ၾကားနာဆဲအမႈမ်ားႏွင့္ တရားရံုးတစ္ခုခု၏ စီရင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ အယူခံမႈ သို႔မဟုတ္ ျပင္ဆင္မႈ ဝင္ေရာက္ဆဲအမႈမ်ား၊
    (ခ)    တရားရံုးတစ္ခုခုက အၿပီးသတ္စီရင္ဆံုးျဖတ္ၿပီးေသာအမႈမ်ား။

ပုဒ္မ ၃၈ တြင္ ေကာ္မရွင္သည္ အစိုးရဌာန၊ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ယင္းတို႔ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ျဖစ္ေစ သက္ဆိုင္ေသာ တိုင္တန္းခ်က္အေပၚ ၎တို႔ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေရးအတြက္ မိမိ၏ စံုစမ္းေတြ႔ရွိခ်က္ကို အႀကံျပဳတိုက္တြန္းခ်က္ႏွင့္အတူ သက္ဆိုင္ရာ အစုိးရဌာန၊ အစိုးရ အဖြဲ႔အစည္းသို႔ ေပးပို႔ရမည္။ ယင္းဌာန၊ အဖြဲ႔အစည္းသည္ ေကာ္မရွင္၏ အႀကံျပဳတိုက္တြန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ထားရွိမႈ အေျခအနကို ရက္ေပါင္းသံုးဆယ္အတြင္း ေကာ္မရွင္သုိ႔ ျပန္ၾကားရမည္။ ထုိသို႔ ျပန္ၾကားရာတြင္ တိုင္တန္းသူမ်ား လက္တံု႔ျပန္မႈ မခံရေစေရးအတြက္ ေသခ်ာေစမည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကိုလည္း ေဖာ္ျပရမည္။

ပုဒ္မ ၃၉ တြင္ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈတစ္ရပ္ၿပီးဆံုးသည့္အခါ ေကာ္မရွင္သည္ လိုအပ္ပါက မိမိ၏ စံုစမ္းေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားႏွင့္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္သို႔ အစီရင္ခံတင္ျပၿပီး အမ်ားျပည္သူသိရွိႏိုင္ရန္လည္း ထုတ္ျပန္ႏိုင္သည္။

ပုဒ္မ ၄၀ တြင္ ေကာ္မရွင္သည္ တိုင္တန္းခ်က္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈ ျပဳလုပ္ရာတြင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္း သို႔မဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေဖာက္ဖ်က္မႈရွိေၾကာင္း အေထာက္အထား ခိုင္လံုစြာ ေတြ႔ရွိပါက ပုဒ္မ ၃၈ ႏွင့္ ၃၉ တို႔အရ တင္ျပသည့္ အစီရင္ခံစာတြင္ ေအာက္ပါတို႔အတြက္ အႀကံျပဳတိုက္တြန္းခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပရမည္-
    (က) လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္မႈရွိေၾကာင္း အတည္ျပဳခ်က္ႏွင့္ ယင္းလူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္မႈမ်ားဆက္လက္ မျဖစ္ေပၚေစေရးႏွင့္ အလားတူေဖာက္ဖ်က္မႈမ်ား ထပ္မံမျဖစ္ပြားေစေရး၊
    (ခ) လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္မႈကို ကုစားရန္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦး သို႔မဟုတ္ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုခုက သင့္ေလ်ာ္သလို ေဆာင္ရြက္ေပးေရး၊
    (ဂ) လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္မႈေၾကာင့္ ထိခိုက္ဆံုးရံႈးနစ္နာမႈအတြက္ လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္ျခင္းခံရသူ ရသင့္ရထိုက္သည့္ နစ္နာေၾကးရရွိႏိုင္ေရး၊
    (ဃ) သက္ဆိုင္ရာဌာန၊ အဖြဲ႔အစည္း၊ လုပ္ငန္း၊ ပုဂၢိဳလ္ သို႔မဟုတ္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းက အေရးယူေဆာင္ရြက္ေရးႏွင့္ ယင္းအႀကံျပဳ တုိက္တြန္းခ်က္မ်ားအေပၚ ၎တို႔၏ အေရးယူေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို ေကာ္မရွင္သုိ႔ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခ်ိန္ကာလအတြင္း ျပန္ၾကားေရး။
တို႔ျဖစ္ပါသည္။



ကိုးကားခ်က္မ်ား
၁။ ျမန္မာနိုင္ငံ အမ်ိဳးသား လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ ဥပေဒ
၂။ ျမန္မာနိုင္ငံ အမ်ိဳးသား လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္၏ လက္ကမ္းစာေစာင္မ်ား

Read More